Nowe szlaki morskie przez roztapiający się Ocean Arktyczny
Bieguny Ziemi są jednymi z miejsc, gdzie zmiany klimatyczne powodowane globalnym ociepleniem są najbardziej widoczne. Faktem jest, że topiąca się pokrywa lodowa na Arktyce wywiera i wywierać będzie przede wszystkim negatywny wpływ na środowisko, lokalnie oraz globalnie. Postępowanie tego zjawiska może dać jednak sposobność na wykorzystanie go w transporcie morskim, tj. w utworzeniu alternatywnych (i szybszych) szlaków morskich między Dalekim Wschodem a Europą, zwłaszcza północną.
Wg przewidywań analityków, odległość między portami w Azji a portami w Europie skróciłaby się z ok. 20 000 km drogi morskiej, wiodącej przez Kanał Sueski, do ok. 13 000 km drogi do pokonania przez Arktykę. Czas tranzytu, w zależności od relacji, skróciłby się nawet o ok. 10 dni, w porównaniu z aktualnie eksploatowanymi szlakami z Dalekim Wschodem.
Na przełomie sierpnia i września 2018 roku pierwszy kontenerowiec przewiózł ładunki płynąc przez Ocean Arktyczny, z Władywostoku do Sankt Petersburga – statek Venta Maersk, ze swoją wzmocnioną konstrukcją, jest dedykowany do operowania na zimnych wodach. Rok wcześniej podobną trasę, z Norwegii do Korei Południowej, pokonał gazowiec Christophe de Margerie – był to pierwszy statek cargo w historii, który pokonał "północny szlak" bez asysty lodołamaczy.
Armatorzy zawiadujący powyższymi jednostkami przyznają, że rejsy te były eksperymentalne – miały na celu przetestowanie systemów statkowych oraz zebranie pierwszych doświadczeń z trasą. Podkreślają również, że północny szlak nie stanowi w tym momencie komercyjnej alternatywy dla dotychczasowych połączeń morskich Europa – Azja, wszak wciąż jest to region arktyczny, niezdatny do regularnej eksploatacji przez standardowe kontenerowce.
Przewidywania klimatologów pozwalają wysnuć wniosek, że choć szlak arktyczny z dekady na dekadę będzie coraz bardziej dostępny, to jego przecieranie będzie miało negatywny wpływ na środowisko.
Autor: Bartosz Kaczmarczyk
